Η ΑΠΑΤΗΛΗ ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΤΟΥ ΝΟΥΑΡ

Τα τύμπανα της νίκης ακούγονταν απόμακρα. Αντηχούσαν πομπωδώς και ξεχώριζαν μέσα στη ζούγκλα, σκληρή πυγμή από πειθαρχημένες νότες που διέλυε με βία τους άτακτους μουσικούς ήχους που έβγαζαν τα ιδρωμένα ταμ-ταμ των ιθαγενών.

1

Ο μεσημεριάτικος ήλιος έστελνε τις καυτές του ακτίνες στης όχθες του Οράγγη* κάνοντας παιχνιδάκια με τα βότσαλα και τις σκούρες πέτρες. Βαριεστημένος ο αρσενικός κροκόδειλος, βούτηξε αβίαστα στα ήρεμα νερά προκαλώντας με τον όγκο του έναν ελαφρύ παφλασμό και μια σειρά από διάφανες φυσαλίδες αφρού.

Ένα κοπάδι από εξωτικά πουλιά με μακριά κίτρινα ράμφη και λευκά ακτινοειδή λοφία, μικρά μαύρα μάτια και κοντά δυνατά πόδια, ήρθε και παρατάχθηκε ημικυκλικά, στην είσοδο της απέραντης αλέας.

Τα τύμπανα της νίκης ακούγονταν απόμακρα. Αντηχούσαν πομπωδώς και ξεχώριζαν μέσα στη ζούγκλα, σκληρή πυγμή από πειθαρχημένες νότες που διέλυε με βία τους άτακτους μουσικούς ήχους που έβγαζαν τα ιδρωμένα ταμ-ταμ των ιθαγενών.

Στο κέντρο σωριασμένα το ένα δίπλα στο άλλο, αγκαλιασμένα θαρρείς, δεμένα με την ίδια τραγική μοίρα δεκάδες κουφάρια στρατιωτών. Φρικτός κύκλος από αίμα στο τροπικό χώμα. Αρουραίοι έγλυφαν τις ξεραμένες πληγές, νέφη εντόμων και μυγών εξερευνούσαν εκ βαθέων, ανενόχλητα τα θλιβερά μυστικά των σωμάτων.

Πολλά από αυτά ήταν εντελώς γυμνά. Σε άλλα τα σημάδια του πλιάτσικου ήταν ήδη φανερά ανάμεσα στα κουρέλια. Πάνω στα ανοιχτά στόματα και τα άψυχα στήθη αργοπατούσαν νευρικά τα κοράκια και μια κομπανία πεινασμένοι γύπες. Οι ύαινες και τα τσακάλια δεν είχαν εμφανιστεί ακόμα.

Οι λευκές σάρκες όπου δεν τις κάλυπταν οι σκισμένες στολές με τα σιρίτια και τα διακριτικά του Ηνωμένου Βασιλείου είχαν αρχίσει να κοκκινίζουν από τον αδίστακτο τροπικό ήλιο που απειλούσε να τις ξεροψήσει εντελώς.

Οι ξανθοί ιππείς με τα πλατύγυρα, τα ηλιοκαμένα μέτωπα και τα μπρούτζινα μπράτσα, είχαν κερδίσει την κρίσιμη μάχη. Η μέθη της νίκης τους είχε συνεπάρει.

Τα τύμπανα σίγησαν. Οι μαχητές έγιναν όχλος και οι αρχηγοί τους ανώφελα προσπαθούσαν να τους συγκρατήσουν. Έδιναν εντολές, αλλά δεν τις εκτελούσε κανείς. Οι ξέφρενες ιαχές τους, χορός θανάτου, γύρω από τα πτώματα των ηττημένων, έκαναν τους νέγρους βαστάζους να αναρωτιούνται και να απορούν.

Όσοι είχαν την ατυχία να τραυματιστούν ή να συλληφθούν αιχμάλωτοι αντιμετώπισαν το άγριο μένος των νικητών. Στο τέλος νεκρική σιγή, απλώθηκε στην απέραντη αλέα. Τώρα αντί για τρόπαιο, διάφανο φλάμπουρο στον άνεμο κυμάτιζε μια ένοχη σιγή και μια στυφή αίσθηση περιφρόνησης των Ευρωπαίων αποίκων προς τους υποτακτικούς ιθαγενείς.

2

Ο Άρθουρ Βαν Χάιντ μπούκωσε την μακριά εβένινη πίπα του με μια τούφα αρωματικού καπνού και ύστερα την άναψε ρουφώντας άπληστα το...


(συνεχίζεται)

*Πρόκειται για τον μεγαλύτερο ποταμό της Νότιας Αφρικής. Έχει ιδιαίτερα βραχώδη κοίτη και καταρράκτες, παραποτάμους τον Βαάλ και τον Καλντερόν και χύνεται στον Ατλαντικό Ωκεανό.

www.psema.gr 

Πηγή: Η Ουρά της Τίγρης, Παναγιώτης Σερ. Χανός, ΟΜΗΡΟΣ 1998