ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΜΕ ΦΛΟΓΕΣ ΣΤΗΝ ΕΠΙΦΑΝΕΙΑ
Έμεινε χθές λίγο χιόνι στο μπαλκόνι. Έμεινε χθές μιά εικόνα καρφωμένη στο μυαλό. Ένας έμεινε. Έφυγαν δύο κι είχαν φτερά. Κι ένα ποτάμι μέσα στο σπίτι... Το μάρμαρο, χρυσό μου, ήταν ανάγλυφο κι έτρεχε ένα άλογο στον κήπο κι ήταν όλα πράσινα και μπλέ και το άλογο άσπρο σαν το φεγγάρι, εκείνη τη νύχτα που παίζαμε παιχνίδια με τις φλόγες στην επιφάνεια. Κοίταξα κάτω, πίσω και μπρός... Είδα βάθος και φώς να με τυφλώνει, να με φοβίζει, να με σταματά. Κοίταξα τα χέρια μου... στα είχα δώσει. Οι λέξεις σου και τα φιλιά, πεταλούδες -στο χρώμα των ματιών σου- που πετούσαν ανάμεσα σε κίτρινα...
Γράφει ο Γιάννης Μανιάτης
