ΒΟΛΤΑ ΜΕ ΠΟΔΗΛΑΤΟ ΣΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΤΑ ΓΙΑΣΕΜΙΑ

Στρώνει το καλοκαίρι την αμμουδιά του κι απλώνει τα κοχύλια του σ’ ένα παζάρι ευχών, που κουβαλούν καράβια αρμενίζοντας στ’ ανοικτά της αναμονής του. Γιορτάζει ο ήλιος από νωρίς κερνώντας καθαρό ουζάκι σ’ ένα ταβερνάκι εποχής που αράζουν νέοι, κάθονται και ηλικιωμένοι κι ο χρόνος μένει πάντα ζωντανός σαν θύμηση. Ένα κορίτσι μαζεύει τα μαλλιά του σε κότσο και τρέχει ξυπόλυτο με χαμόγελο στα χείλη στα καλντερίμια της ανάτασης μας σαν ελπίδα που σκάει ξαφνικά όπως τα πέταλα ανθού στον κήπο κι από την ευωδιά του μεθούν τα σκαλωμένα στο βλέμμα της ψυχής τα γιασεμιά. 

 

Επειδή το θέρος πολλές φορές σου φτιάχνει τη διάθεση, όπως μια μικρή αγκαλιά από πρόσωπο αγαπημένο. Πετά τα ρούχα λυγερόσωμη και βουτά στις θάλασσες που ζωγραφίσαμε χειμώνα στην καθημερινότητα για την ώρα της απόδρασης, κι ακολουθούν μαζεμένοι οι έρωτες στα γλυκά κύματα της αγωνίας τους να διατηρήσουν μια εγωιστική αλλά όμορφη μοναδικότητα. 

 

Εκείνο το κρεμαστό κολιέ με σχοινί και απλά μικρά πετραδάκια που πέφτει προς το στήθος της, δείχνει την κατεύθυνση μιας αιώνιας διαδρομής ζωής που παίρνει χρώμα μπλέ –κυανό μάλλον- ημέρες διακοπών κι ανάπαυσης. Όπως στάζει ξεβάφοντας ο ουρανός σε υψηλές θερμοκρασίες. Εκεί που σμίγουν τα ζευγάρια στο ύπαιθρο, θορυβούν κρυφοκοιτάζοντας τα τζιτζίκια κι εκεί που ανταλλάσσουν υποσχέσεις οι καρδιές τους, τα βράδυα, μπαίνουν μεσάζοντες τ’ αστέρια που παίζουν σε στοίχημα τα φιλιά τους. 

 

Κάθε που ανταμώνουν, ανεβαίνουν οι μετοχές τους στο χρηματιστήριο των αισθημάτων. Τα γνήσια όνειρα μόνο διατηρούν σταθερή την άξια τους, χωρίς διακυμάνσεις. Ένας παγωτατζής περνάει από παλιά, θορυβώντας με το κουδούνι του ποδηλάτου του, ένας μικροπωλητής διαλαλεί τα πασατέμπο του στην παραλία, γεμάτα τα παγκάκια, πράσινο ξαπλωμένο κι η μπλούζα αξεσουάρ στον ώμο. 

 

Θα βγαίνουμε συνέχεια έξω κι αυτόν τον Σεπτέμβρη. Αδειάστε τους δρόμους να πάμε βόλτα με το ποδήλατο.

www.psema.gr - Πηγή:Φώτης Κουτσαμπάρης, Αθέρας