Σάββατο 1 Ιανουαρίου 2011

ΜΠΟΡΙΣ ΒΙΑΝ: ΣΠΑΝΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΜΕ ΤΑ ΣΦΥΡΙΑ ΤΟΥΣ... (ΑΠΛΩΣ ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ!)

Σπάνε τον κόσμο σε κομματάκια
Σπάνε τον κόσμο με σφυριές
Μα δε με νοιάζει, φράγκο δε δίνω,
Αυτό που μένει μου είναι αρκετό…

Φτάνει και μόνο π’ αγαπώ
Ένα φτερό γαλάζιο, ένα μικρό αμμόδρομο, ένα πουλί που τρέμει…
Φτάνει και μόνο π’ αγαπώ
Ένα λεπτό χορτάρι, μια στάλα από δροσιά, το γρύλο μες στο δάσος

Μπορίς Βιαν
(αφιερωμένο στην Klu που σε μια πολύ δύσκολη μέρα για εκείνη μου γνώρισε το σφυρί και την αξίνα δείχνοντας μου αυτό που μένει... και είναι αρκετό)

Μπορούν να σπάν’ τον κόσμο σε χίλια κομματάκια
Αυτό που μένει μου είναι αρκετό.
Θα έχω λίγο αέρα, ελάχιστη ζωή, μια σπίθα στα μάτια.

Κι ακόμα κι αν, κι ακόμα κι αν, στη φυλακή με ρίξουν, αυτό που μένει μου είναι αρκετό
Φτάνει και μόνο π’ αγαπώ:
Τη φαγωμένη πέτρα, το σιδερένιο αγκίστρι που το ‘χει βάψει αίμα,
Α, πόσο αγαπώ.

Την πόρτα που ανοίγει, τον κόσμο που περνάει και σπρώχνοντας με πάει να ξαναβρώ το χώμα και το ρυθμό της ζωής.
Αυτές οι δυο κολόνες, το τρίγωνο μαχαίρι, τους μαυροφορεμένους επίσημους κυρίους.

Γιορτάζω και μ’ αρέσει.

Αχ, πόσο αγαπώ, αυτό το καλαθάκι γεμάτο με καρπό που πάνω του ακουμπάω.
Μου φτάνει π’ αγαπώ.

Ένα γαλάζιο χόρτο, μια στάλα από δροσιά, τον έρωτα ενός πουλιού που φοβισμένο τρέμει.

Σπάνε τον κόσμο με τα σφυριά τους.
Αυτό που μένει μου είναι αρκετό!
Αυτό που μένει, είναι αρκετό, στ’ αλήθεια, η καρδιά μου!


Ετικέτες

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε Σχόλια ανάρτησης [Atom]

<< Αρχική σελίδα